4

anna_pelka ciemność jest granicą światła
wciąż się skrada i przybliża
wbrew pozorom nie jest martwa
ale nieustannie żywa

plam jasności jej nie trzeba
bystre oczy w mroku topi
chowa się pod ciemnym niebem
nad świecami się unosi

ciemność czernią zapisana
nie chce ścigać światła w mroku
kiedyś będzie ukarana
jasną zorzą u jej boku

jeśli w ciemność mnie wpisano
nie odnajdę swojej drogi
będę błąkać się od rana
pójdę gdzie poniosą nogi

dzień mi będzie wieczną męką
słońce bladą skórę zrani
ciemność swe odciśnie piętno
ludzkim strachem i cieniami

nawet iskry i płomienie
ciemną nocą wiatr przewieje
i odejdą we wspomnienie
w mroku drżące me nadzieje