To zdjęcie w projekcie 365 chciałam dedykować mojemu mężowi! Dziś miałam pisać zupełnie o czym innym. Jednak coś w środku, gdzieś głęboko we mnie, zadecydowało inaczej. Może to ten siódmy rok razem. Siódemka to moja szczęśliwa liczba. Tak samo jak trzynastka! A dziś przecież jest trzynasty!
.
To zdjęcie naszego Stasia chciałam zadedykować Tobie kochanie! Wiem, że gorąco kibicujesz mojej pasji do fotografii, że mnie wspierasz, żebym przekuła ją w pracę. Motywujesz mnie, żebym robiła codziennie zdjęcie nawet wtedy, kiedy nie mam na to siły. Dziękuję!
.
Wiem, że tęsknisz! Tęsknisz za tym jak było, nim Twój tata odszedł. Wiem, że wciąż nie pogodziłeś się z jego stratą! Wiem też, że Stasio bardzo Ci Go przypomina. Że mieszkanie, w którym jesteśmy, też Ci Go przypomina. Rozumiem, że czasami chwytasz za telefon i próbujesz do Niego zadzwonić. Kiedy Franek mówi, że dziadek poszedł do Pana Jezuska, naprawdę bardzo staram się zapewniać Cię, że jest mu tam dobrze. Że już nie cierpi.
.
Wiem, że tęsknisz za tym jak było. Za wspólnym grzebaniem przy aucie z tatą. Za marudzeniem, jak to kiedyś było lepiej :) Za gromadzeniem gratów, narzędzi, kabli i śrubek w trzech piwnicach. I nawet nie przeszkadza mi tak bardzo to, że nie ma tam dla mnie miejsca na słoiki :D
.
Wiem, że czasem trafia Cię jasna cholera i jesteś zły na cały świat. Wiem to! Wszystko rozumiem. Czasami bardziej się staram zrozumieć, niż naprawdę wiem o co tu chodzi.
.
Wiem, że tęsknisz, za tym jak było! Dlatego spójrz na Stasia. Na to zdjęcie, na którym majsterkuje przy głośniku dziadka. Przypomnij sobie, jak ciągle go stąd odganiasz :p Pomyśl o tym, jaki jest do Niego podobny. I postaraj się uwierzyć mi na słowo, że chociaż Go tu nie ma, to jest!
Kocham Cię!
Dziękuje Ci za ten kolejny, wspólny i jakże długi rok!
Zdjęcie zrobiłam specjalnie dla Ciebie! Bardzo chciałam, żeby było takie, jak kiedyś było <3