10 lat temu zostawiłam alkohol, a jestem na lekach sama nie wiem ile czasu. Było typowo czyli smutno, beznadziejnie i coraz gorzej. Czułam się gorsza, nierówno traktowana, więc szukalam sposobu. Na życie. Na samotność. Żeby było miło, beztrosko i głośno. Na chwilkę. A rano znów rzyganie i płakanie.. Byłam sama. Zawsze. . Pojscie po pomoc nie było łatwe. Właściwe życie nie jest łatwe. Teraz jest po prostu inne. Z diagnozą, lekami i drugim człowiekiem. Jest inaczej. Żyje. . Nie napisze że walczę z depresją, albo że dziś świętuje. . Zostawię tylko info ze jest pomoc. Można zadzwonić, napisać, zaufać. To działa. Jestem przykładem. Żyje z depresją. 🖤