polna droga

anna_pelka tu nikt nie widział karawany cieni
kopyta pegaza nie krzesały iskier
tylko chłopak trochę zakłopotany
zaczął czuć i istnieć

rozpalony słońcem
wiatrem osmagany
strażnik wyobraźni
ogrodnik bez wprawy

drzewom liczył liście
wietrzył trawy
przez drogę przeprowadzał zboża
liczył kroki ciekawych
aż umilkły

do katakumb odprawił tajemnice
rozświetlił cienie nieszczęśliwym
przeliczył kilometry marzeń
i bezdeszczowe myśli

ale karawany chmur nie chciały zaistnieć
otuliły się pierzastym mchem
uniosły pegaza w przestworza
obcych myśli