Zalesione niebo

anna_pelka to mistrzowie wdrapywania się na drzewa
od dzieciństwa kocim krokiem chodzą wciąż
niewierzący w nagłe wpadki ani w zegar
wśród gałęzi grona ich wykradał wąż

młode pędy ludzkość dawno wypuściła
poskramiane dłońmi starca są od lat
ale nieba tylko lekko uchyliła
kawałkami poznawała inny świat

odkrywają dziś przed nami tajemnice
w pajęczynach w zakamarkach w kątach tkwią
dziurawiliśmy bez sensu wasze życie
leśni ludzie mimo śmierci wszędzie są

my musimy znów na drzewa wspiąć się śmiało
przez gałęzie spojrzeć w niebo które jest
ziemię przecież znamy na pamięć już całą
teraz kolei przyszła na odmienną treść

leśni lecz nie dzicy wolni lecz nie nadzy
będziemy pływać łodziami o zmierzchu
na niebieskiej łące wędrować i marzyć
radośni i piękni bez skazy bez grzechu