Leśne runo po deszczu

anna_pelka to już ciągnie się od lat
namiętnością jest przewodnią
nieśmiertelna wiara w świat
w lesie świeci jak pochodnia

już mój ojciec wierzyć chciał
w ciszę lasu która chroni
każdy oddech byłby dał
każdy uścisk męskiej dłoni

żeby tylko dłużej żyć
i po leśnych drogach chodzić
by się w zielonościach skryć
w ciepłym runie móc pobrodzić

jego miłość we mnie tkwi
z rana budzi przywołuje
szybko się ubieram i
biegnę tam gdzie las poczuję

zapach sosny i igliwia
szyszek rozpalonych słońcem
mchu co ciągle odpoczywa
pod jałowcem świerków gońcem

drzewa szumią żyje las
nawet jeśli coś umiera
tu nie krzyczy sobą czas
tutaj ciągle żyje teraz

miłość lasu mnie otacza
ciało wzbiera gdy jej chce
co dzień silniej wciąż powraca
do niewoli wzięła mnie

….........
kocham las kocham las
tutaj był początek nas
tutaj kiedyś eden był
pełen boskich sił
….......