Niezwykłe niebo

anna_pelka nic na tej drodze
nie należało do mnie
cień jak karzeł wyrósł
nie dla towarzystwa
uśmiechem skrzywionej prawdy
zaparł się mnie po wielokroć
wyśmiał

sam mierzyłem się
z jego spojrzeniem
w drodze
w zapomnieniu
pod kopcem usypanym z ideałów
pod niebem świętym po bezkres

ziemia milczała
oddychała miarowo
zapisując w pamięci
każde słowo

rozpoznały cię pola
trawy i powietrze
nawet drzewa ulegały złudzeniu
że głaszczesz je powiewem
świętej obecności

na polnej drodze
czekałem na twój dotyk
drżący z przejęcia
człowiek - liść na wietrze