Leśne zabudowania

anna_pelka sonet I
dywan z pokrzyw u źródeł rozpięty skrzydłami
wznosi się ponad wodą niemą z przerażenia
krok po kroku odbiera zieloność listnienia
nakręcając swój zegar biegnie pod głazami

krzywych linii napięcie pęka rwane w ciszy
czas zmurszały się kruszy zatrzymany zwiędły
chwile szybko zbierane mgły ranem uprzędły
a ty widzu nie widzisz słuchaczu nie słyszysz

dzień ci mówił uciekaj gdy siekę pokrzywą
wytrwaj w cieniu skrusz myśli z krwią twoją popłyną
na ofiarę masz wiersze pisane nie mową

kiedy drzewa cię przyjmą urodzi się słowo
przelęknione jak listek będzie drżeć na ustach
bo świat w naturze zmienny nie mieści się w lustrach