#41

Co jeśli nie musisz się zmieniać, nie musisz próbować stać się kimś innym - kimś bardziej współczującym, bardziej obecnym, bardziej kochającym lub mądrym? Jak wpłynie to na wszystkie sfery twojego życia, w których bez końca starasz się być lepszy? Co jeśli twoje zadanie to po prostu rozwijać się - by stać się osobą, którą już jesteś z natury - kimś delikatnym, współczującym, kto jest zdolny żyć pełnią życia i być żarliwie obecnym...? Co jeśli właściwym pytaniem nie jest: dlaczego tak rzadko jestem osobą, którą chcę być, lecz: dlaczego tak rzadko chcę być osobą, którą naprawdę jestem? W jaki sposób zmieni się twoje wyobrażenie o tym, czego twoim zdaniem musisz się nauczyć? Co jeśli, by stać się sobą, nie musimy się ciągle katować; co jeśli dzieje się to dzięki rozpoznawaniu, odbieraniu ludzi, miejsc działań, które dają nam ciepłą zachętę, bez jakiej się nie rozwiniemy? Jak wpłynie to na sposób, w jaki zdecydujesz się przeżyć dzisiejszy dzień? Co by było gdybyś wiedział, że impuls, by iść upiększyć świat, bierze się z głębi i poprowadzi cię za każdym razem, jeśli po prostu będziesz uważnie czekał? Jak wpłynie to na twój bezruch i ruch, na chęć, by podążać za impulsem, by zwyczajnie odpuścić i zacząć TAŃCZYĆ?