Dzień dobry panie Kazimierzu

...nastawiłyśmy budzik na 2:40 by na 4:14 być już na Górze Trzech Krzyży gdzie zaczynał się pierwszy plener Kazimierskiej Wiosny Fotograficznej. Dotarłyśmy na miejsce o 3:45, była mgła, na dole paliły się jeszcze nocne światła, było nieziemsko. O wschodzie słońca była już tylko mgła. Było nas już kilka osób, więc był czas na pierwszy wykład, tym razem o tym co wolno fotografowi. Po 6:00 zeszliśmy na dół, tam był kolejny plener "Kazimierz pandemiczny", było na tyle rano, że oprócz nas nie było żywej duszy. Po przerwie na śniadanie był plener, który prowadził Bartek, który jest przewodnikiem tatrzańskim. Warunki nie były tatrzańskie, były bliższe tropikom, ciepło i wilgotność koło 90%. Potem były kolejne plenery aż do 13.15 o której był wernisaż wystawy Marka Arcimowicza "Ludzie duchy". Po tym wszystkim wymiękłam, nie dałam rady kolejnym plenerom, które były zaplanowane do 21:00. To był najdłuższy dzień, nieustające plenery fotograficzne. Tęskniłam za tym, nie byłam świadoma, że aż tak bardzo. Dzień pełen pozytywnych emocji, wrażeń, inspiracji. Dziękuję Bogu za to, że mam fotografię, bez niej pewnie bym spędziła weekend oglądając seriale na Netflixie