Father's day

To był najbardziej niezwykły dzień ojca, jaki w mojej (dość krótkiej jak na razie) ojcowskiej karierze dane mi było przeżyć. Zgaduję, że to się już nie powtórzy, ale nie szkodzi - pozostanie już ze mną na zawsze i co roku pewnie ten dzień będzie przywoływał wspomnienia 😉 Nasza druga córka postanowiła zrobić mi prezent. Poród odbył się w domu. Był to już drugi raz kiedy się zdecydowaliśmy i cieszę się, że i tym razem dane nam było tego doświadczyć (porody domowe mają dość rygorystyczne warunki kwalifikacji). Sytuacja zaczęła się rozkręcać zaraz po północy, ale po dwóch godzinach się uspokoiła i poszliśmy spać myśląc, że to fałszywy alarm😛 Ok 5:45 obudziła mnie żona informując, że odeszły jej wody - przy poprzednim porodzie od tego momentu minęło jeszcze wiele godzin, więc podeszliśmy do tego na spokojnie, ale daliśmy znać położnej co i jak. Kilka minut później zaczęła mieć silne skurcze, więc dzwoniłem ponownie do położnej, która jednak tym razem nie odbierała. Na szczęście pracują one parami, zatem zadzwoniłem do drugiej 😀. W międzyczasie obudziła się nasza córka (lat 2,5), która przy jej aktualnej "mamozie" zaczęła z krzykiem przede mną uciekać 😅, akurat w momencie jak odebrała położna, a co więcej, akurat w momencie jak żona wołała do mnie, że to już skurcze parte (II faza porodu). Położnej powiedziałem jaka jest sytuacja na co odparła, że już jedzie, potem daliśmy znać do szwagierki, żeby przyjechała do Róży. Córkę udało się uspokoić, a w międzyczasie przenieśliśmy się wszyscy do drugiego pokoju. Tam rozłożyłem folię oraz uruchomiłem farelkę żeby przygotować odpowiednią temperaturę pomieszczenia. Następnie zająłem się wspieraniem żony (przede wszystkim ucisk pleców w trakcie skurczu) oraz tłumaczeniem Róży co się aktualnie dzieje. Nie zagłębiając się może aż tak w szczegóły, o 6:30 złapałem na ręce córkę, następnie pomogłem żonie usiąść na kanapie w wygodnej pozycji i podałem jej córeczkę oraz okryłem je kocem, bo akurat też przyjechała szwagierka z chłopakiem po Różę. O 7:15 przyjechała położna i pomogła nam na dalszym etapie, a po 8 dołączyła też druga położna. Ogólnie było to strasznie niesamowite doświadczenie i byliśmy dosyć spokojni, bo akurat dzień wcześniej była Agnieszka na wizycie u lekarza i wiedzieliśmy, że wszystko jest w porządku z maluszkiem, ale jednak świadomie nie porwałbym się na poród bez asysty - jednak dobrze jest mieć wsparcie profesjonalistek 😉. Trochę się rozpisałem i mam nadzieję, że nazbyt nie pokręciłem 😛 Piękno porodu w całej jego fizjologii nie przestanie mnie fascynować. Mam w sobie takie ciche marzenie, żeby móc towarzyszyć ludziom w ich porodach domowych w roli fotografa, żeby zostawić im po tym niesamowitym wydarzeniu pamiątkę. Kto wie, może to się kiedyś uda 🙂 Miałem nawet w głowie mnóstwo pomysłów na zdjęcia, ale wszystko tak szybko się działo, że żadnego z nich nie było możliwości zrobić, a najwięcej zdjęć zrobiłem dopiero po porodzie 😅